زنجبیل چیست ؟

زنجبیل ( Zingiber officinale ) گیاهی گلدار است که ریزوم آن، ریشه زنجبیل یا زنجبیل به‌ عنوان ادویه و داروی عامیانه کاربرد فراوانی دارد. این گیاه چند ساله علفی است که ساقه های کاذب یک ساله (ساقه های کاذب ساخته شده از پایه های نورد شده برگ ها) به ارتفاع حدود یک متر و دارای تیغه های باریک برگ رشد می کند. گل آذین ها دارای گلبرگ های زرد کم رنگ با لبه های بنفش هستند و مستقیماً از ریزوم روی شاخه های جداگانه بیرون می آیند.

مردم از دوران باستان از زنجبیل در آشپزی و دارو استفاده کرده‌اند. این ماده ممکن است به تسکین حالت تهوع و درد معده کمک کند. زنجبیل همچنین ممکن است فواید دیگری برای سلامتی مانند خواص آنتی‌اکسیدانی و ضدمیکروبی داشته باشد.

زنجبیل از خانواده Zingiberaceae است که شامل زردچوبه ( Curcuma longa )، هل ( Elettaria cardamomum ) و galangal نیز می شود. زنجبیل در دریای جنوب شرقی آسیا سرچشمه گرفته است و احتمالاً ابتدا توسط مردم آسترونزی اهلی شده است. در طول گسترش آسترونزی ( حدود  5000 پیش از میلاد ) با آنها به سرتاسر اقیانوس هند و اقیانوس آرام منتقل شد و تا هاوایی رسید. زنجبیل یکی از اولین ادویه هایی است که از آسیا صادر شد و با تجارت ادویه به اروپا رسید و یونانیان و رومیان باستان از آن استفاده می کردند. دو لپه‌های دوردست در جنس Asarum به دلیل طعم مشابه معمولاً زنجبیل وحشی نامیده می‌شوند.

زنجبیل قرن هاست که در چین، هند و ژاپن در طب سنتی و به عنوان مکمل غذایی استفاده می شود. زنجبیل با مزایای بیشتری نسبت به دارونما در رابطه با حالت تهوع و استفراغ در بارداری همراه است، اما شواهد خوبی وجود ندارد که نشان دهد زنجبیل به کاهش تهوع و استفراغ مرتبط با شیمی درمانی کمک می کند و بی خطر بودن آن نیز اثبات نشده است. هنوز مشخص نیست که آیا زنجبیل برای درمان هر بیماری مؤثر است یا خیر، و استفاده از زنجبیل به عنوان یک دارو توسط FDA تأیید نشده است.

خواص زنجبیل